Odwaga to panowanie nad strachem.

Hej.
Tak wyszło, nie pisałam. W środę kończę już gimnazjum. W sobotę na koncert, wracam w poniedziałek wieczorem. Więc od jutra zabieram się za bloga porządnie. Zrobię wszystko po kolei - nowy wygląd, szablon, czcionki. Może potrwać długo, ale mam na to całe wakacje. Będzie idealnie. A tymczasem taka notka jakaś, moje przemyślenia.

Do wszystkiego co robisz potrzeba ci odwagi. jakikolwiek kurs obierzesz zawsze znajdzie się ktoś kto ci powie że idziesz w złym kierunku. I zawsze pojawi się pokusa myślenia że twoi krytycy mają rację. By obrać sobie kurs działania i zrealizować go do końca potrzebna ci niebywała odwaga. 

Do najmniejszej czynności potrzeba ci odwagi choć czasami tego nie zauważasz. Kiedy chcesz poznać nowego człowieka musisz do niego podejść i najprościej w świecie się przywitać. Dla większości ludzi jest to proste na przykład dla mnie ale dla inni do tego czynu potrzebują wiele odwagi. Są bardzo nieśmiali i każda rozmowa dla nich to wielkie wyzwanie. Po prostu boją się rozmawiać. Lecz teraz możecie sobie zadać pytanie Czego tu się bać ? Otóż może tego że taka osoba boi się odtrącenia, tego że nie zostanie zaakceptowana. Podobno gdy poznajemy nowych ludzi to pierwsze 5 sekund po przywitaniu potrafi powiedzieć o nas wszystko. I muszę przyznać ze to prawda, bo gdy ja np. poznaje nowego człowieka i on mówi mi jak ma na imię ja muszę to pięć razy powtórzyć by zapamiętać jego imię. To zdradza o mnie że ciężko jest mi coś zapamiętać gdy do tego nie powtórzę

Teraz inna sytuacja. Wychodzimy z domu. Zupełnie normalna czynność która nie wymaga od nas żadnej odwagi, a dla innych ludzi to wielkie wyzwanie. Ludzie którzy boją się wyjść z domu i mieć kontakt z nowymi ludźmi nie są wcale dziwni wręcz przeciwnie oni są normalni. Różnią się tylko tym od nas że to co my robimy na co dzień dla nich jest wyzwaniem.