Dare to dream.

Cześc.
Wiem jestem okropną bloggerką. Tak bardzo tęsknię za przesiadywaniem tutaj. Niestety moje kary, brak czasu nie powalają na to. Tęsknie za dawnym życiem.

Są takie momenty , w których czuję rozpierającą mnie radość , jakąś taką euforię , którą dzieli jedynie cienka granica z histerycznym śmiechem . W pewnych momentach mam wrażenie ,że jest za dobrze. Bardzo boję się tego stwierdzenia , zazwyczaj , kiedy mówię „jest ok.” , wszystko po kolei zaczyna się sypać . Ale przecież trzeba doceniać , to co dostajemy . W tych radosnych momentach , przestaje myśleć, wydaję mi się , że już nie ma ‘ale’ , że mogę zrobić z powodzeniem , to co chcę , nawet wskrzesić ten nieistniejący już , a tak przeze mnie kochany świat . Jednak później przychodzi zderzenie z prawdą …

Najgorszy ból sprawia mi bark wiedzy czy się nadaję . Ostatnio szczerze w to wątpię . Mam takie wrażenie , że zmarnuję całe życie na patrzeniu jak ktoś lepszy spełnia moje marzenia . Boję się …Nie wiem , jest we mnie tyle sprzeczności , Nie ma konkretnych uczuć , wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie , a jednocześnie przyzwyczaiłam się do tych wszystkich niejasności i już nie robi to na mnie wrażenia . Pojawiło się ostatnio tyle utworów , o których chciałabym powiedzieć , one tak bardzo mi pomagają …ale teraz nie czas na to . Jedynie mogę napisać , że w moim sercu gra Europe , Def Leppard , Guns N Roses przeżywają renesans , Metallica i Pink Floyd nieśmiało zajmują w nim coraz więcej miejsca , a Red Hot Chilli Peppers przeplata się przez to wszystko ….

„Jest marzycielem

I walczy o swe życie

Próbuje zrozumieć

Jest marzycielem

Ale chce iść dalej

I wiem, że jest samotny”

Moja rzeczywistość żyje swoim własnym życiem . W tym już nie ma mnie , zgubiłam się gdzieś po drodze. Niby wszystko jest ok , niby powinnam się cieszyć . Niby. Nadmiar obowiązków sprawia , że po prostu muszę być 'tutaj' a nie 'tam' .

Płakałaś pozostały ślady łez

Żal i lęk utkany gdzieś na końcach rzęs.(..)

Wierzyłaś, że świat nie jest całkiem zły,

Że Ci nie zabraknie sił, aby tu żyć Kochana.

Nie wiem co dokładnie ten tekst ma do powyższego , ale jakoś tak wpływa na mnie kojąco (?)Czas przeszły w tych czterech wersach  ... "Wierzyłaś (...)"  Tak , wierzyłam .

„Chyba nie ma kogo winić

Odlatujemy

Czy kiedyś będzie jak dawniej?

To końcowe odliczanie”

Czuję jak coś odchodzi , jak coś cennego ucieka mi przez palce ... i sama nie potrafię zdefiniować tego czegoś a jednak to gdzieś tam we mnie siedzi . Próbuję ratować to co mam , a czego nie widać , ale z jednego bagna wpadam w drugie . To tak jak bym zerwała sama ze sobą . Stanęła na przeciwko siebie i strzelała .  Słowa powyżej mnie przerażają , mimo ,że kocham ten utwór... "To końcowe odliczanie"  

 Wpis napisłam wczoraj w nocy , jak zwykle ,  w nocy zyję , a nie tylko isnieję . 

 

Miłego weekendu. Trzeba się wyspac.